| UWAGA! Obecna zawartość serwisu jest testowa - strona jest w trakcie tworzenia. | 16.04.2024 Środa 19:18 |
| Glen Grant | ||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| wiktor | Aromat/barwa: rodzynki i szufla bakalii, Galliano, pluszowo-fotelowa sherry - stary styl, dziś nieczęsto przywoływany w bottlingach z takich beczek, zgrabnie wtórują werniksy, wonie lakierowe i malarskie, na drugim planie odnajdziemy tu także weki z ogórkami kiszonymi, dżemy na sacharynie, klej ze znaczków, wilgotną trzcinę Smak/finish: jest nieźle, ale... po pierwsze już nie tak archaicznie, jak w zapachu, po drugie - smak rozczarowuje, okazuje się niedomagać na płaszczyźnie intensywności, whisky jest po prostu przeleżakowana (to słowo znajduje w tym przypadku idealne zastosowanie!) i mocno już "wypłowiała"... początkowo mamy, owszem, dostateczną kompensatę owocowo-marmoladowej słodyczy, ale czuć też, i to wyraźnie, dębinę, suche liście, próchno, płótno żaglowe... finisz jeszcze mniej przyjemny, mało solidny: mąka, talk, celuloza, znamy to, znamy - i jakoś nie kochamy Uwagi: bottling "spaprany": whisky zaledwie poprawna, wypić można bez obrzydzenia, ale zanudzić się przy niej nietrudno... kto poprosi o kolejny kieliszek? chyba jedynie amator, obawiam się... Ocena:   |
| R E K L A M A |