bestofwhisky.pl

[Pawcio]

WoW...

[oscarez]

[rosomak]

[oscarez]

[Czarek]

wszystko notuję

ps1. nie zrobiłem nawet połowy zdjęcia
ps2. telefon miał zawieszkę, a po resecie wszystkie kontakty szlag trafił, stąd prośba, poproszę tych znających mój nr telefonu o podesłanie wizytówek lub na priva, bo sobie nie pogadamy
ps.3 jak maja byc szelki to ja poroszę w kieliszki
ps.4 Tomek nie pękaj

[oscarez]

aaa sory to Wiktor zbija milery....

[Danielito]

Zdjęcia flaszek i notek mam i ja, ale nie przykładałem się do nich zbytnio. Myślałem, że naczelnym fotografem był/jest Krzyś !?

Zresztą ja nie miałem aparatu tylko ... kamerkę w gadżecie.

Tabelka w załączeniu.

[ Dodano: Sro Sty 02, 2013 9:05 pm ]
obawiam się, że w tym rozmiarze do 256 kb niewiele będzie widać.

Zdjęcia flaszek i notek mam i ja, ale nie przykładałem się do nich zbytnio. Myślałem, że naczelnym fotografem był/jest Krzyś !?

Zresztą ja nie miałem aparatu tylko ... kamerkę w gadżecie.

Tabelka w załączeniu.

[ Dodano: Sro Sty 02, 2013 9:05 pm ]
obawiam się, że w tym rozmiarze do 256 kb niewiele będzie widać.

[oscarez]

W razie czego jakby komuś było żal Farclasa 40yo z Xmas to z odsieczą przychodzi nasz drogi Sergio i dzięki jego ocenom można kupić zamiennik


Blairfindy 40 yo 1963/2003 (52.3%, Blackadder Raw Cask, Sherry, cask #5, 576 bottles) Colour: mahogany. Nose: an archetypical heavily sherried malt but no genuine monster since everything is balanced if not totally subtle. A lot of chocolate, prunes, coffee, cherry liqueur again, with quite some varnish as well. Wooden cupboard. Dried parsley, putty. Mouth: creamy and heavy, starting on a huuuuge ‘spicy-sherried’ oakiness. Curry, strongly reduced wine sauce, rum-soaked raisins (more Smyrna than sultanas), dark chocolate, almond liqueur, orange marmalade and burnt cake (brownies). Finish: long but a tad sticky now. Big tannins. Comments: balanced on the nose but maybe a tad too much on the palate. Yes, monstrous. Very coffeeish aftertaste. SGP:472 – 86 points

Glenfarclas '105' (60%, OB, +/- 2010) Four stars Time to formally taste the popular 105 again. Last time that was in 2004 according to this wee website! Colour: pale amber. Nose: starts relatively hot but not aggressive, rather nutty, with a slightly vinous background. Develops on quite some caramel, fudge, Demerara sugar, hints of strawberry jam… The whole is big but again, not un-nosable at 60% vol. Also a little burnt coffee (the one they keep for hours on the cooker in all American movies ). Rum. With water: it’s the sherry that comes out and quite loudly so. Wine sauce, with touches of wine vinegar. Make that balsamico. Also heavy pipe tobacco. Mouth (neat): powerful but also creamy, rich, starting on coffee and orange liqueurs and little winey notes. Some pepper, dark toffee, brownies and just touches of blackcurrant jelly. Also strawberry jam. With water: sweeter and unexpectedly lemony. Finish: long, rich, maltier and nuttier at this point. Comments: some simple but not simplistic pleasures. The 105 is always a great dram and it’ll allow you to experiment with water and a pipette (or a tiny coffee spoon). SGP:551 - 85 points.

Dawno się tak nie ubawiłem...

[rosomak]

Taa to rzeczywiscie jakis absurd - Piotrze - slyszales?! W te pedy lec po 105 i sie delektuj!

[MarcinK]

Gdyby coś to mam jeszcze sampla Glenfarclasa 105, moge sie wymienic

[Danielito]

Panowie, (i Panie?)

Wrzuciłem wszystkie zdjęcia w wersji "RAW Gadżet". Można oglądać (mam nadzieję).
Krzysiu - wrzuć również swoje bo na pewno są lepszej jakości.

https://picasaweb.google.com/115068703874230321399/Xmas2012?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKW53tK0n8CaxwE&feat=directlink

Panowie, (i Panie?)

Wrzuciłem wszystkie zdjęcia w wersji "RAW Gadżet". Można oglądać (mam nadzieję).
Krzysiu - wrzuć również swoje bo na pewno są lepszej jakości.

https://picasaweb.google.com/115068703874230321399/Xmas2012?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKW53tK0n8CaxwE&feat=directlink

[flymind]

[Wiktor]

Taaak... Coby tak bez sensu nie cmokać, moje krótkie i mocno subiektywne podsumowanie tegorocznych xmasowych butelek, pod kątem ewentualnych poszukiwań zakupowych - poruszamy się oczywiście w obecnych realiach kosztowych (i - co by nie mówić - dość marnej dostępności).

Dzień 1
Brora 32yo OB - przykre, bo whisky warta w porywach... 200e. A może i nawet nie tyle? Ani to najlepsza z Bror, ani jakaś szczególnie interesująca łycha. Ot, wariacja na temat "co by to było, gdyby wiadomą whisky pozbawić słynnej broraness/waxiness/fruitness i zrobić coś w stylu starego Obana, silnie wytrawnego, mineralnego, wręcz gorzkawego, w którym morza >akurat<". Któreś z kolei podejście i nadal jest niefajnie.
Benrinnes 1980 Blackadder - mi ta łycha pasuje i w rozsądnych pieniądzach (120-130e) umiarkowanie polecam, choć raczej fanom i archiwistom - wersja b. kanoniczna.
Bunna 1985 Blackadder - nastoletnia "łycha dni dawnych". Oryginalnie kosztowała pewnie z 30-40 euro. Można spróbować, porównać z dzisiejszymi "piętnastolatkami" i zapłakać... Kupić już niekoniecznie (chyba że za połowę ceny aktualnej, czyli około 50e). Profil momentami przypominał mi któryś z wypustów Darach Ur, to musiało być jednak złudzenie
Bunna 1979 Blackadder - kolejna z serii "sąsiednich" beczek od tego (i nie tylko) bottlera. Whisky wymagająca, subtelna, o budującym się stopniowo smaku, nienachalnie owocowa, prawdziwie oceaniczna. Dla mnie świetna, tak jak i inne Bunny z tego rocznika Ubolewam, że tak niewielu ją doceniło na Xmasie. Potrzeba dużo cierpliwości, nie mniej skupienia - wtedy naprawdę będzie nad czym posiedzieć. Za max. 130e kupiłbym prawdopodobnie kolejną butelkę...
Ben Nevis 1984 Blackadder - fajerwerk! Whisky która spoooro namieszała podczas degustacji. Klasyka i rocznika, i profilu destylarni (w tym przedziale wiekowym). Esencja whisky z beczki po dark sherry, ekstremalnie dosadne w charakterze unisono i przez to na dłuższą metę... nieznośne W cenie do 150e nie wypada jednak nie polecić. Dla "sherrowych łbów" pozycja chyba obowiązkowa.
Port Ellen 1982 Blackadder - solidna PE z zadatkami na bardzo solidną. Sznyt destylarni wyraźny, beczka porządna, nie dominująca. Nie jest to najwyższa półka, ale trzyma poziom co lepszych edycji sprzed lat (np. Platinum). Oczywiście obecna cena za butelkę jest rzeczą dyskusyjną. Wczoraj powiedziałbym że jest warta 200e, a dziś... tak, pewnie i za 250e warto się w nią zaopatrzyć.
Nikka 1989 Miyagi coś tam, coś tam - brutalna. Rozhukana. Kanciasta w smaku. Tartak? Nie przemówiła do mnie w szczególny sposób... I jeszcze nader wątpliwa atrakcyjność stosunku jakości do ceny. Więc lepiej - ostrożnie.
Karu 1984 cask 3692 - złoto w MMA2012, nie mam pojęcia za co właściwie... Może za aromat? Kolejna whisky za którą warto by zapłacić (może) 150e. Czyli połowę obecnej ceny. Kurtyna.
Karu 1983 NOH cask 7576 - również złoto w MMA2012 plus jakaś szczególna nagroda (superpremiumsherrycaskultraaward?) - i sporo, sporo, sporo lepiej. Gruba japońska łycha. Z tą całą legendarną japońską "innością", którą roboczo nazwę "napromieniowaniem" Jeśli ktoś nie pił jeszcze typowej i naprawdę konkretnej japońskiej łychy, niekoniecznie Karuizawy, niech prędko kupuje - za rok cena 350e będzie już tylko odległą historią
Glencadam 1972 Blackadder - piękna, mainstreamowa Glencadam. Zwłaszcza w aromacie. Smakowo nader porządna. Ale również głównie dla poszukiwaczy, względnie "dla zaawansowanych". Whisky nieoczywista. Do 160e zakup dobry... i wskazany
Caol Ila 1979 Blackadder - w natłoku CI nie pozostawiła szczególnych wspomnień. Jednak cena 200e to pomyłka. Zupełna pomyłka. Jest wiele lepszych, tańszych, choć może nie tak starych wersji CI na rynku...
Glenfarclas 1971 OB c#5942 - whisky rewelacyjna. Niespodziewanie "skromny" aromat i bajeczny, pełny, megakompleksowy smak whisky z beczki po sherry. Starej, świetnie wyselekcjonowanej whisky z jednej beczki. Dla mnie osobiście lider pod tym względem - chyba całego Xmas... Nie powiem, że warta każdych pieniędzy, ale prawie Czyli, pozostając poniżej orbity absurdu, 300e za nią będzie najprawdziwszą okazją. A 350e nadal "uczciwą" ceną. Życie.
Glenfarclas 1963 "Blairfindy" Blackadder - czarowała aromatem (zdecydowanie na "dziesięć") i nieco rozczarowywała w smaku. "Nieco" oznaczało u mnie - w tym przypadku - "dziewiątkę" w łącznej punktacji Czyli dokładnie tyle, ile otrzymał wcześniejszy, oficjalny Farclas. Łycha równie wspaniała i równie warta zainteresowania, czy wręcz poszukiwań. Ze względu na rocznik cena może być jednak wyższa. Zdecydowanie rzecz warta zakupu - do granicy, powiedzmy, 400e.

Dzień 2
Było ciekawiej i chyba jednak bardziej "współcześnie"
Aberlour 2000/2012 MoS Christmas Edition - stylem przypomina współczesne młode łychy po sherry. Cóż... Całkiem niedaleko od AAB batch #36.
Balblair 33yo OB - zdecydowanie balblairowa pierwsza liga. Genialny i silny aromat. Kwiaty, owoce, wrzosy, ciasta. Smakowo bardziej łagodna, elegancka, owocowa, "pełna" - pomimo stosunkowo niskiego ABV. Ładna skrzyneczka do kompletu Warto się za nią rozejrzeć - pojawia się na aukcjach.
Glenallachie 1971 Exclusive Malts - kolejny raz ten rocznik Glenallachie nie zawodzi. Bardzo przyzwoita selekcja. Dojrzała, spokojna ciemna sherry. Piękna łycha. Nadal do kupienia za mniej niż 200e.
North British 50yo single grain od Alambic - niepodobna do niczego, ale to nadal whisky. Doskonała whisky. Ściółka leśna, gofry, cytrusy... Wg mnie najlepsza spośród po-bourbonowych edycji na tym spotkaniu. Żadnego drewna, "zero" alkoholu. Łakociowa. W cenie poniżej 250e zdecydowanie polecam tego graina, póki jest jeszcze (gdzieniegdzie) dostępny.
Ben Nevis DL Director's Cut (wersja mocniejsza) - prawdziwy darksherrowy Ben o wszystkich Bena zaletach, nie ustępujący wielu oficjalnym edycjom. Szkoda zaiste, że jest tak piekielnie drogi - nawet na ich tle. Truskawki, anyże, pierniki, zioła do kompletu. Dawno nie piłem tak świetnej, niezależnej wersji BN.
Glencadam DL Platinum - miała piekielnie trudne zdanie po Nevisie, ale dała radę Nie tak kompleksowa, nadrabiała jednak wyśmienitym profilem smakowym - kawa!! - bez najmniejszych potknięć. Dark sherry jaką uwielbiam... Cena około 200 funtów - wysoka, ale przy Benie jak najbardziej adekwatna do jakości
Caol Ila 1979 JWWW - najlepsza CI na spotkaniu. Niezwykle wyważona: elegancka torfowość, kwiaty, cukiernia, dym. Morze po sztormie. Spokojne, stare Islay z beczki po bourbonie. Do kontemplacji. Godna polecenia do 160-170e.
Longmorn 1973 TWA - whisky niezrozumiana Drugie "podejście" już zdecydowanie lepsze, choć nadal dalekie od oczekiwanego poziomu. Spodziewam się dalszego progresu po kilku tygodniach spędzonych w otwartej i do połowy opróżnionej butelce. Do tej pory wstrzymam się z komentarzem...
Lochside Adelphi vs Lochside Signatory - mini bitwa zakończyła się zwycięstwem wersji od Adelphi, choć w mojej ocenie raczej dzięki słabości kultowej (i piekielnie drogiej) wersji od Signatory. Ta (w przeciwieństwie do Longmorna) chyba wiele nie zyska po odstaniu w butelce... Pomimo wieku nazbyt alkoholowa. Obym się mylił Adelphi natomiast znalazła Wielkiego Admiratora podczas Xmas, niech więc on sam ją scharakteryzuje
Bowmore 1972 Prestonfield - zaskoczenie: whisky najzupełniej średnia. Oczywiście miłośnicy starych Bowmore orzekliby coś przeciwnego Chyba jednak nie było ich pośród nas na degustacji zbyt wielu, ponieważ łycha przeszła jakoś zupełnie bez echa... Ponowny test nie zmienił tego stanu rzeczy: zbyt mało cytrusów i morza, a spora łagodność nie oznacza w tym przypadku wysokiej jakości smaku. Nie doszukałem się w nim zbyt wiele, niestety. Z uwagi na złoty medal MMA sprzed kilku lat, obecna cena kompletnie nie koresponduje z poziomem bottlingu.
Strathisla TWA vs Strathisla GMP - w przeciwieństwie do Lochside'ów, pasjonujący (i mocno wyrównany) pojedynek Sherry w lekkiej, typowo refillowej wersji GMP kontra mroczna, czereśniowa i ciężka opcja od TWA. Parę knock-down'ów pod drodze Co ważne, również ta "ekstremalna" wersja TWA zachowała główne cechy charakterystyczne dla starych Strathisli: korzenność, miodowość, dozę owocowości. Wynik starcia właściwie remisowy. Obie pozycje wybitne i godne gorącej rekomendacji. 300e za TWA (niektóre sklepy) i okolice +/-350e za GMP (aukcje) - górna półka cenowa, lecz zdecydowanie koresponduje z nią jakość tych edycji.
Glengoyne 1972 "Diamond" 40yo MoS - w opinii wielu osób whisky roku 2012. Nie będę polemizował, choć melasa i narastająca warzywność w finiszu nie pozwoliły mi przyznać jej maksymalnej noty Poza tym, same ochy i achy. Oryginalnie cena 300e, w tej chwili - teoretycznie - powyżej 350, a w praktyce?... Jednak w relacji do wielu innych whisky, nieuchronny wzrost ceny ma w tym przypadku pełne uzasadnienie. Polecam.
Ardbeg 1975 OB - beczka po sherry (przypuszczalnie 1st fill?) i Ardbeg stanowią mariaż wymarzony. Tutaj jednak sherry zapragnęła wyjść zdecydowanie na pierwszy plan. Skutek?... Świetna łycha o zmarnowanym potencjale na łychę olśniewającą Przemawiają do mnie bardziej zbalansowane wersje. Zbyt mało także ardbegowej owocowości, a za dużo zapałczanej siarki (sam się dziwię, że to mówię). O cenie tej edycji nie warto wspominać, bo nie warto jej zapłacić
Bowmore JWWW - whisky "spoza konkursu" a jednak licująca poziomem z resztą. Uczciwe "siedem" - czyli "aby każda whisky za 100e tak smakowała!". Doskonale zbalansowana, słodko-dymno-ziołowa Bowmore z beczki po bourbonie. Żadnej prostackiej dębiny. Kanon. Idealna łycha do codziennego popijania - nie tylko dla fanów Islay.

[oscarez]

Wiktorze, wszystko pięknie ale zapomniałeś napisać, że Twoje sugerowany ceny nijak się mają do "oficjalnych" pomijając w większości przypadków dostępność bliską zeru.

[Czarek]

beny Sergowi nie pasują, a drogie są, coś tu nie pasuje, a juz zaczynałem mu ufać

cytatując:

Ben Nevis 45 yo 1966/2012 (50.8%, Douglas Laing, Director's Cut, ref #DL8194, 136 bottles) Two stars and a half Colour: amber. Nose: hmmm, hard to tell, this is no heavy Ben Nevis either and the overall profile is pretty close to the 1969’s, with the same kind of floral and mentholated nose, although this one is a little more gamy and meaty indeed. Also a mustiness, mushrooms, metal (those old aluminium pans), even tin boxes… With water: old tea boxes. Tin and, well, old teas. Dried flowers, old Madeira… Also fresh tarmac, some rubber, cocoa powder… Mouth (neat): now, this is strange! The metallic side came to the front, together with more cough syrup and a huge leathery side. Notes of plastic, orange squash, cardboard, coffee… I don’t know, maybe also chewed cigar? Ah, the unlikeliness of the old Ben Nevis (Nevisses?)… With water: how very strange again! Fanta (no comments), chocolate, silver spoon, Chinese mushrooms (the large, flat ones), aluminium foil… Finish: medium long but even more metallic. Bitter chocolate in the aftertaste. Comments: another crazy old Ben Nevis. Is it flawed or just very funny? Well, this is whiskyfun after all so let’s say it’s very funny – and guess what, it’ll earn a few extra-points just because of that. SGP:471 - 78 points