bestofwhisky.pl

[loom]

Każdy z Was na pewno przeglądał sklepy w sieci, bywał we wszelakich supermarketach gdzie wypatrywał maltów na półkach. Tak sobie myślę, że niektórzy z prowadzących takie interesy nie mają za wiele pod kopułką.
Śmieszyła mnie nie tak dawno bezczelna promocja Bowmore 12yo za 169zł (!!!) w słynnej sieci z frykasami i delikatesami wszelakimi, podparta członkami tego forum (sic!).
Śmieszą mnie ceny z kosmosu w internetowych sklepikach dajmy na to: Ardbega Auriverdes ponad 500zł, Redbreast 12yo ok. 260zł, o bourbonach ze średniej i wyższej półki nie wspomnę i o podstawkach Lapa po ponad 3 stówy i Lafroja i Glenkinche 2 stówy też nie wspomnę , bo to skandaliczne wręcz naciągactwo.
Nawet ludzie bardzo bardzo zamożni nie lubią przepłacać, kto to kupuje zatem? Jak można budować marki, mody i w ogóle szerzyć kulturę picia whisky czy innych alkoholi jak na dzień dobry ich klient dostaje w pysk sygnał "u nas cena dla bentleyowców bez elementarnego rozeznania".
A postanowiłem podzielić się tym trącącym truizmem wywodem, bo dostałem na imieniny prezent od Dziadków, właśnie Auriverdesa. Babcia widząc moją minę zatroskano-zadowoloną od razu do mnie szepnęła: nie przepłaciłam, 340zł .

[mEjdej]

Pytanie numero uno, gdzie BABCIA dorwała Auri za 340zł?!
Druga rzecz, zapytajmy z drugiej strony, ktoś po tych szalonych cenach kupować musi, bo inaczej dany sklepik by się nie utrzymał, a już na pewno nie trzymał nie wiadomo ile tak przedrożonego towaru. Ludzie kupują po takich cenach, a nawet i po bardziej srogich, naprawdę. Widuję to na żywo. Ludzie nie mają świadomości, mówiąc sobie: to pewnie musi tyle kosztować. My jesteśmy o tyle mądrzejsi, bo grzebiemy, szukamy i znamy mniej więcej co i za ile nabyć można.

[Wiktor]

Tematów poruszyłeś co niemiara Szykowałem się właśnie do napisania artykułu o bieżących cenach whisky i takich-tam praktykach. Ale może lepsza będzie otwarta dyskusja?

Skok cenowy który dokonał się przez kilka ostatnich lat, nie ma w dzidzinie s/m precedensu. W ujęciu ogólnym, tzn. porównując do innych dóbr luksusowych - za takie same kwoty świat whisky oferuje nam dziś zdecydowanie mniej dobrego, niż dawniej. To fakt. Whisky zwyczajnie słaba kosztuje tyle, ile jeszcze niedawno płaciło się za edycje naprawdę wybitne (cena rzeczonej Auriverdes przykładem). A ceny edycji wybitnych toną obecnie w oparach absurdu. Rzecz w tym, że wtedy była to zabawa i domena stosunkowo nielicznych pasjonatów, a dzisiaj przemożny popyt nakręcają głównie osoby (dziesiątki tysięcy?) bardzo przypadkowe, za to z nadmiarem gotówki do wydania. No i bez choćby najmniejszego pojęcia o faktycznej wartości tego, co kupują. Skąd zresztą mieliby wiedzieć, że ta ich wychwalana pod niebiosa whisky stanowi zaledwie nikły odblask dawnej chwały takiego, dajmy na to, Ardbega?

Poza tym, wyrosło i jest niestety hołubione przez większość producentów całe "pokolenie" ludzi widzących w whisky słodowej nie obiekt degustacyjnej pasji (do czego jest przecież stworzona), co idealne tworzywo do swoich pseudo-inwestycyjnych zapędów. O whisky się owszem rozmawia, o whisky się plotkuje, o whisky się wymądrza, tyle że przede wszystkim w aspekcie pt. "gdzie można kupić taką a taką limitowaną edycję najtaniej", "ile już zdrożała na aukcji" albo "ile to mam schowanych w szafie limitowanych butelek". Natomiast aspekt poznawczy (a nawet konsumpcyjny) został właściwie zmarginalizowany. W zasadzie w sferze publicznej nie istnieje analiza cenowo-jakościowa (polecam lekturę for poświęconych whisky na FB) oparta na jakichkolwiek konkretach. Whisky "kiepska" i whisky "dobra" to pojęcia schodzące, zastępowane przez "whisky warta zakupu" oraz "whisky bez potencjału". Maltów się dziś nie pija, w malty się "inwestuje"...

Szerzenie kultury picia whisky - to jednak nadal bardzo wymowne hasło. Dekadę temu, gdy sami zaczynaliśmy aktywizować whiskowo internet bazując na podwalinach nieocenionej whisky.pl, opieraliśmy się o bardzo podobne. Tyle, że wtedy mogliśmy z czystym sumieniem promować świetny alkohol w realistycznej cenie. Dziś natomiast, chcąc rzetelnie i uczciwie kontynuować taki zamiar trzeba skupić się na tej części, na którą ma się wpływ - trzeba promować whisky dobrą. Poziom cen jako taki pozostaje niestety poza kontrolą. Cest la vie... Jak w tym kontekście wypada zachwalanie 12-letniej Bowmore? Jaka jest cena przesadnych ambicji i własnej wiarygodności? A to przecież niejeden przykład z ostatniego czasu...

[rad93]

ceny cenami, rynek rynkiem - jest jak jest i trzeba się w tym wszystkim jakość odnaleźć.

nurtuje mnie wszakże jedna kwestia: czy to nie jest trochę tak, że np. te 10 lat temu niebo było błękitniejsze, a trawa bardziej zielona?

[rosomak]

[rad93]

[Wiktor]

[rad93]

[Wiktor]

I jeszcze jedno. Pamiętam, kiedy ładnych kilka lat temu bodaj J. Wiebers oraz Adelphi jako pierwsi zaryzykowali wypuszczeniem na rynek whisky zdecydowanie młodych, 5-6 letnich. Była to m.in. Glenrothes z beczek po ciemnej sherry. Trudno w to dzisiaj uwierzyć, ale był to dla nas, klientów, po prostu szok. "Whisky 5-letnia? To chyba żart?..." Istniała po prostu pewna psychologiczna bariera zakupu - w końcu poziom minimalny wieku (a i jakości) wyznaczały 10-letnie podstawki. Nawet Edradour nie odważył się nigdy zejść poniżej tego pułapu. Tymczasem selekcja Glenrothesa okazała się doskonała - whisky była absolutnie zjawiskowa, a na którejś degustacji "w ciemno" nikt nie odgadł jej wieku nawet w przybliżeniu
Dzisiaj edycje kilkuletnie szybko stają się dominującym standardem. Ale tak ich poziom, jak i powody dla których coraz liczniej się pojawiają, są całkowitym przeciwieństwem pierwotnej idei.
O ile wtedy wyselekcjonowano młodą whisky tak dojrzałą, że można ją było śmiało polecać nielicznym oraz wybrednym (znacznie bardziej niż teraz) klientom, to aktualnie co i rusz rzuca się na rynek whisky pozaklasową, stanowiącą tak naprawdę falsyfikat pełnoprawnego produktu. Za to stosunkowo tanią w zakupie i łatwą w pozyskaniu. Mami się tylko hasłami w stylu "very dark sherry cask" podczas gdy ani to dark, ani tak naprawdę prawdziwie sherrowa whisky. Pośród IB prym wiodą stare firmy jak DT, DR, Master of Malt z ich selekcją TBWC oraz kolejni naśladowcy. Najdobitniejszym jednak przykładem jest casus Aberlour A'Bunadh: z jednej z wybitniejszych whisky NAS zrobiło się niepijalne paskudztwo służące do odcinania kuponów od swojej legendy

[ Dodano: 30 Lipiec 2014, 18:08 ]

[Tomek1]

Jeśli chodzi o wzrost cen, to przeglądałem co było na XMASS 2009, do którego nawiązywać ma tegoroczny i znalazłem to:

[Wiktor]

Mam wkleić cenniki nie sprzed 5, a np. sprzed 10 lat?

[Adam Hochul]

[rad93]

[loom]

Widze, że dyskusja wre:) Bardzo ciekawie się tego czyta, szczególnie, że gros osób ma wielką wiedzę w temacie.
Ja będę jednak obstawał, że np. ludzie, którzy pozycjonują się jako fachowcy i promotorzy dobrego gustu i smaku dla poczatkujących adeptów whisky, piewcy kultury picia SM etc., reklamują słabizny za kosmiczną kasę lub otwierają sklepy z cenami dla półdebili to jest to absolutna kompromitacja.
Czytałem na tym forum rozterki osób poszukujących swojego smaku, nierozeznanych w temacie jeszcze nawet podstawowo (sam mam jeszcze wiele przed sobą do wypicia i "nauki") i co one mają sobie pomyśleć o wiarygodności wszelakich blogów, porad etc.. Uważam, że to istotny problem. Albo robię biznes z otwartą przyłbicą (rynek, cena blablabla) albo pozycjonuję się na dobergo wujaszka a potem targam kasiore od frajerów. Życie, dobra już nie przynudzam. Pozdrawiam Was.

[Wiktor]

Ależ to u nas taka piękna handlowa tradycja, żeby nieświadomym klientom nawijać na uszy miękki makaron (nie obrażając Makarona oczywiście). Zapoczątkował ją jeszcze sławiony (gdzieniegdzie) "Imponujący wiedzą" Pan Sprzedawca.
Pal licho zresztą sprzedawców i ich marketingowe bajdurzenia - to jeszcze można zrozumieć, w końcu zarabiają w ten sposób na chleb. Co najwyżej nabity w butelkę klient drugi raz u takiego ancymona whisky nie kupi.

Z kolei wątek "fachowców, blogerów i promotorów whisky" wydaje się znacznie ciekawszy. Tacy w końcu nie żyją z handlu whisky, mają inne źródła dochodu, a często i tak naprawdę inne, bardziej autentyczne pasje. A jednak decydują się na polecanie whisky (najczęściej przeciętnych, bo innych nie znają), powtarzają jakieś piramidalne bzdury zaczerpnięte z oficjalnych materiałów prasowych, klepią o wydarzeniach ze świata whisky kompletnie bez znaczenia, ekscytują się ładnie opakowaną whiskową paszą dosypywaną do ich korytek przez koncerny i dystrybutorów, afirmują inicjatywy nastawione wyłącznie na zysk itd, itd. Aż wierzyć się nie chce, że ktoś jest w stanie postępować tak dla kilku darmowych sampli czy możliwości zaistnienia w sieci jako znawca whisky.
A problem wiarygodności rzeczywiście istnieje. I narasta, bo takich mało rzetelnych źródeł informacji przybywa w zastraszającym tempie. Coraz łatwiej wpaść w sidła, dając się ogłupić, coraz łatwiej kupić trzy butelki Cairdeas'a zamiast jednej znacznie tańszej, a lepszej, single-caskowej Laphroaig. I już niecierpliwie czekać na przyszłoroczny wypust... po raz kolejny o 40% droższy