bestofwhisky.pl

[JacekBee]

Wywołany do tablicy przez Wiktora podczas ostatniego spotkania jako jeden z winnych tegorocznego forumowego marazmu postanowiłem posypać głowę popiołem i zawalczyć o rozgrzeszenie.

Rozpoczynam zatem cykl felietonów rozważających czy głośne, współcześnie pojawiające się na rynku serie bottlingów np. seria od bottlera, destylarnia i konkretny rocznik, bliźniacze wypusty itp. istotnie są hitem czy też może niekoniecznie.

Jako pierwsze na warsztat idą ciemnosherrowe Glenrothesy 1997. Masa bardzo podobnych, niemal czarnych whisky butelkowanych zdaje się wyłącznie dla niemieckiego rynku, prawdopodobnie pochodzących od jednego dużego bottlera. Przyjrzyjmy się kilku z tych wypustów i ich ocenom:

https://www.whiskybase.co...nrothes-1997-sb
https://www.whiskybase.co...nrothes-1997-wd
https://www.whiskybase.co...nrothes-1997-jw
https://www.whiskybase.co...rothes-1997-twa
https://www.whiskybase.co...rothes-1997-tdd
https://www.whiskybase.co...nrothes-1997-jw
https://www.whiskybase.co...rothes-1997-w-f
https://www.whiskybase.co...nrothes-1997-vk

Konsekwentnie pojawiają się oceny oscylujące blisko 90 pkt, dużo notek smakowych wskazujących na profile tzw. Sherry bomb z nutami rodzynek, wiśni, kawy, kakao, skór, tytoniu itp. Słowem, czyż może być lepiej? Kolor i notki smakowe rodem ze starych Glendronachów, Longmornów lub Farclasów ale w cenie do 200 euro. Tyle ludzi, tyle opinii, tyle zachwytów!

Z powyższych wypustów miałem okazję spróbować trzech: Sansibara i obu Wiebersów. Sansibar był bardzo uczciwą 6 punktową sherrówką, oba Wiebersy zaś paskudnie przepalonymi, przesherrowanymi whiskaczami zasługującymi na max. 5 pkt. Z tego co mi wiadomo pozostałe Glenrothesy 97 przypominają profilem owe JW.

Porównajmy sobie teraz te wypusty do ciemnosherrowego Clynelisha 1995 MoS warehouse dram a zrozumiemy różnicę między doskonałą realizacją profilu a realizacją niezbyt udaną. Istotnie, przepaść między whisky na 5 a whisky na 7 jest być może najboleśniejsza. Wspomniane Glenrothesy mogą zachwycić tych wszystkich których styczność z whisky po dark sherry ogranicza się do wypicia Kavalana Solist oraz kilku przypadkowych bottlingów. Pozostałym doradzam ostrożny sceptycyzm – zapewne warto spróbować jednego czy dwóch, gdyż to wciąż jedna z nielicznych whisky po dark sherry tak powszechnie obecna na rynku w akceptowalnej cenie, tym niemniej można wyszukać rzeczy znacznie ciekawsze i lepiej rokujące.

Werdykt:
Hype nieuzasadniony

Zrewidować oczekiwania do: whisky prawdopodobnie na 5, dark sherry z licznymi błędami

[Wiktor]

A to jest akurat bardzo ciekawy przykład tego, jak niewiele dzieli ciągle poprawną, choć już mocno charakterystyczną whisky z beczki po ciemnej sherry od takiej, gdzie off-notes przybierają już postać karykaturalną, odstręczającą, niekiedy ordynarną. Można także zastanawiać się, na ile oczywistość i prostota tych profili pozostaje uniwersalną zaletą (czyniąc z nich whisky "dobre"), a na ile trafia już wyłącznie w gust bardzo określonej grupy odbiorców.
Osobiście uważam, że najbliżej tym 100% cask-driven Glenrothesom do mniej udanych wypustów Glendronacha z pierwszej połowy lat 90-tych, czy do niektórych Glengoynów z drugiej. Dużo ostentacji, efekciarskiego chamstwa, takiej sherrowej nachalności bez drugiego dna. "Kupują" taki styl na pewno osoby mniej whiskowo wyrobione, i trudno im to nawet mieć za złe - w końcu, chyba każdy przechodził kiedyś etap "zachłyśnięcia" się czy to csami, czy to dowolnymi 1st fillami (vide choćby wspomniane przez Jacka ciemne Kavalany, czy uwspółcześnione, sprymitywizowane A'Bunadhy). Dla mnie jednak wszystko to zdecydowanie zbyt mało - taka whisky po prostu bardzo szybko się nudzi, trochę jak pita na okrągło Coca-Cola
Interesująca jest w tym przypadku analiza jeszcze jednego zjawiska: w istocie bowiem beczki te pochodzą z jednego źródła i trafiły do zaprzyjaźnionych bottlerów w oparciu o zasadę "pierwszeństwa wyboru" próbki Ustalenie pozycji w tej swoistej hierarchii powinno owocować szeregiem ciekawych wniosków, także na przyszłość...

[loom]

[Tomek1]

A mi tam pasuje ten chamski, ordynarny klimat tych Glenrothesów. Przynajmniej wiem co kupuje i czego się mogę spodziewać. Tym bardziej, że wyjściowa cena, w porównaniu do innych tego typu whisky, była bardzo przystępna. Tylko jak wszystko trzeba pić z umiarem, żeby się nie znudziło.

[ Dodano: Pon Mar 11, 2019 10:50 pm ]

[loom]

[aguero]

Miałem sampelka Glenrothes 1997 od Whisky-Fassle i na tyle mi posmakował że postanowiłem kupić całą butelkę. Jak dla mnie 6,5 a nawet 7pkt.

[Tomek1]

[Wiktor]

Coraz mniej jakości trzeba w whisky, coraz mniej sensu i poukładania, by wywołać i nakręcić ów "hype", jak określił zbiorową histerię Jacek. Zaczynało się od pierwszych batchów A'Bunadh, faktycznie doskonałych, przez porządne, mocno wytrawne Glengoyne OB, ciemne - już przeważnie dyskusyjne - Bunnahabhainy, potem oczywiście klasyka pokolenia millenialsów tj. Longmorny 96 od van Weesa i epigońskie Glenlivety 1995 z Signatory. Wspomniane Glenrothesy to już stosunkowo późny, schyłkowy etap całego procesu Obecnie natomiast, mamy bowiem epokę wybitnych Glenlivetów 2007 i "zmieniających światopogląd" 7-letnich Caol Ila.
Niestety, ciągle czekamy na pierwszą 3-letnią whisky na "zasłużone 7 punktów". Widzę jednak poważne szanse, że się niebawem doczekamy...

[Tomek1]

Tylko ja nie widzę jakiegoś mega "hype" na te Glenrothesy (chyba że zaglądam na złe strony). "Hype" jest rzeczywiście na whisky z serii GoT, na wszystkie wypusty od polskich "botlerów" jak między innymi Loża Dżentelmenów, których wartość jest w dużej mierze dyskusyjna. Glenrothesy to moim zdaniem solidna pozycja, jeśli się chce spróbować that kind of whisky. Tak jest prosta, tak jest ordynarna, ale przynajmniej kupując ją ja tego oczekuję. Typowa, poprawna whisky na 5-6 punktów, która za początkowe około 120Eur wydaje się być rozsądnym wydatkiem.
O ile pamiętam na naszych spotkaniach były pite 3 pozycje i średnia ocen od 4,95 do 6,36. Samplowany był kolejny, którego Wiktorze oceniłeś na 7 pkt.
Co do starych A'bunadh to piłem dwie wczesne edycje (bez numeru) i o ile jedna była świetna, tak druga nie do wypicia.

[Wiktor]

Nie zauważyłem, by ktokolwiek w tym wątku potępił je w czambuł. Zrewidować oczekiwania do - ten fragment jackowego wpisu polecam.
Rozmawiamy za to o zjawisku traktowania je en masse jako butelek zjawiskowych, o efekcie "wow". Histeria niewątpliwie miała miejsce - i to wśród ludzi, którzy niejako powinni już umieć dostrzegać istotne różnice. Choćby w whisky z sąsiednich beczek. Powinni, ale jednak nie potrafią. Może... nie chcą?

W przypadku GoT mamy do czynienia z przykrym obłędem w nieporównanie większej skali, którego ofiarą padają osoby zupełnie przypadkowe i nawet szkoda ten pęd zombich (patrz rysunek) komentować w bieżącym kontekście. Z istot w pewnym sensie chorych, a na pewno cynicznie wykorzystywanych, nie wypada się nabijać.

[loom]

[Tomek1]

[Wiktor]

[loom]

[Wiktor]