bestofwhisky.pl

[Dawid17]

[Wiktor]

[Zirh]

[Dawid17]

To ten sam Oban za 99 zł:)
W sumie był też tam w tej samej cenie Macallan 12yo fine oak ale wolałem Oban'a.

[ Dodano: Sro Lut 10, 2010 11:46 am ]
Ludzie, Ardbeg 10yo w Auchan po 157 zł !!!

[ Dodano: Sro Lut 10, 2010 2:12 pm ]
Czas podsumować ostatnioweekendową degustację dwóch OB desytlarnii BenRiach /Speyside/.

Należy przyznać, iż omawiana destylarnia w ostatnich latach wróciła do grupy interesujących producentów, wprowadzających nowe edycje OB.

Porównałem ostatnio Heart of Speyside 40% z Curiositas 10yo.

1) Heart of Speyside
Edycja bez wskazania wieku, zapewne 7-8 letnia.
Nos-, fantastycznie świeża owocowość, głównie jabłka; po aeracji nuta świeżych owoców przechodzi w jabłka z kompotu lub duszone z cynamonem. wyczywalna także wanilia z drewna beczki. Im dłużej po nalaniu, tym więcej końcowej nuty aromatycznej w postaci miodu z drzew liściastych.

Smak-jak na tak młodą whisky zadziwiająca konsystencja, dysponująca już lekko-oleistym wyrazistym ciałem o smaku kremu waniliowego z lekkim kleksem musu owocowego. Naprawdę smakowite młode delikatne krągłości.

Finisz - miły posmak waniliowej szarlotki pozostaje długo po skosztowaniu.

Ocena ogólna-znakomita młoda whisky, która na początku wydaje się narowistym Chardonney a okazuje się świetnie ułożonym Sauvignon Blanc.

W systemie ocen Wiktora dałbym jej 8,5 gwiazdki.

Jak na tym tle prezentuje się Curiositas?
Degustowana whisky miała także 40% i tu odjąłbym punkty za brak 43 może nawet 46%.

Nos - uderzenie dymu, w jego Speysiderskiej, swojskiej odmianie, spod którego wyłania się znana z ww. HoS owocowość i aromatyczny, jakby skrystalizowany już lipowy miód. Dużo łagodzącej dym sernikowej wanilii.

Smak - ta whisky nauczyła mnie ponad pół roku temu pić dymne whisky. Ten dym jest żujący, zostający na języku, otulający kubki smakowe. Wraz z aromatami zapowiadanymi przez nos pozostawia w ustach jakby gumowy film o smaku lodów waniliowych czy nawet w rejestrze białej czekolady.

Finisz-ciepła Speysiderowska dymność z ładnym waniliowym dębem. Jedną szklaneczkę piłem 1,5 godziny, taka to aromatyczna uczta.

Wrażenie ogólne - za te pieniądze -159 zł - jest to frapujące wrażenie, dym nie jest tu dodatkiem ale zintegrowanym elementem aromatu i smaku. Curiositas jest mile dojrzalsza od HoS niemniej raczej uzupełnia niż stanowi kontrast w kaskadowej degustacji obu tych trunków.

Łacińska nazwa nie powinna tu nikomu sugerować jakiejkolwiek kuriozalności, lecz raczej wzmagać ciekawość nowych odkryć smakowych.

Tutaj pełne 9 gwiazdek (hm, może przez te 40% tylko 8,75?).

Podsumowując, obie te whisky dla nowicjuszy moga stanowić ciekawy etap rozwoju zaś dla koneserów mogą być hedonistyczną odmianą. Warto dodać, iż oba omawiane single zyskały wysokie noty Jima Murray'a.

To ten sam Oban za 99 zł:)
W sumie był też tam w tej samej cenie Macallan 12yo fine oak ale wolałem Oban'a.

[ Dodano: Sro Lut 10, 2010 11:46 am ]
Ludzie, Ardbeg 10yo w Auchan po 157 zł !!!

[ Dodano: Sro Lut 10, 2010 2:12 pm ]
Czas podsumować ostatnioweekendową degustację dwóch OB desytlarnii BenRiach /Speyside/.

Należy przyznać, iż omawiana destylarnia w ostatnich latach wróciła do grupy interesujących producentów, wprowadzających nowe edycje OB.

Porównałem ostatnio Heart of Speyside 40% z Curiositas 10yo.

1) Heart of Speyside
Edycja bez wskazania wieku, zapewne 7-8 letnia.
Nos-, fantastycznie świeża owocowość, głównie jabłka; po aeracji nuta świeżych owoców przechodzi w jabłka z kompotu lub duszone z cynamonem. wyczywalna także wanilia z drewna beczki. Im dłużej po nalaniu, tym więcej końcowej nuty aromatycznej w postaci miodu z drzew liściastych.

Smak-jak na tak młodą whisky zadziwiająca konsystencja, dysponująca już lekko-oleistym wyrazistym ciałem o smaku kremu waniliowego z lekkim kleksem musu owocowego. Naprawdę smakowite młode delikatne krągłości.

Finisz - miły posmak waniliowej szarlotki pozostaje długo po skosztowaniu.

Ocena ogólna-znakomita młoda whisky, która na początku wydaje się narowistym Chardonney a okazuje się świetnie ułożonym Sauvignon Blanc.

W systemie ocen Wiktora dałbym jej 8,5 gwiazdki.

Jak na tym tle prezentuje się Curiositas?
Degustowana whisky miała także 40% i tu odjąłbym punkty za brak 43 może nawet 46%.

Nos - uderzenie dymu, w jego Speysiderskiej, swojskiej odmianie, spod którego wyłania się znana z ww. HoS owocowość i aromatyczny, jakby skrystalizowany już lipowy miód. Dużo łagodzącej dym sernikowej wanilii.

Smak - ta whisky nauczyła mnie ponad pół roku temu pić dymne whisky. Ten dym jest żujący, zostający na języku, otulający kubki smakowe. Wraz z aromatami zapowiadanymi przez nos pozostawia w ustach jakby gumowy film o smaku lodów waniliowych czy nawet w rejestrze białej czekolady.

Finisz-ciepła Speysiderowska dymność z ładnym waniliowym dębem. Jedną szklaneczkę piłem 1,5 godziny, taka to aromatyczna uczta.

Wrażenie ogólne - za te pieniądze -159 zł - jest to frapujące wrażenie, dym nie jest tu dodatkiem ale zintegrowanym elementem aromatu i smaku. Curiositas jest mile dojrzalsza od HoS niemniej raczej uzupełnia niż stanowi kontrast w kaskadowej degustacji obu tych trunków.

Łacińska nazwa nie powinna tu nikomu sugerować jakiejkolwiek kuriozalności, lecz raczej wzmagać ciekawość nowych odkryć smakowych.

Tutaj pełne 9 gwiazdek (hm, może przez te 40% tylko 8,75?).

Podsumowując, obie te whisky dla nowicjuszy moga stanowić ciekawy etap rozwoju zaś dla koneserów mogą być hedonistyczną odmianą. Warto dodać, iż oba omawiane single zyskały wysokie noty Jima Murray'a.

[Wojciech]

Czy musisz krzyczeć na forum? Wprawdzie noszę okulary, ale wzrok mam jeszcze dobry i czytam tekst bez pogrubienia

[oscarez]

[Wiktor]

Ejże Skala licząca 10 punktów nie jest "moją" skalą Jest używana choćby na łamach Whisky Magazine
Oceny, nie da się ukryć, bardzo wysokie. Naprawdę to takie doskonałe edycje?... Czy punktacja jest może przyznana w określonej grupie cenowej? Młoda Benriach bywa wybitna, stąd pytam najzupełniej poważnie.

PS. Czy Ardbeg 10yo nie jest aby tańszy w Makro?...

[Zirh]

[oscarez]

[Wiktor]

[Dawid17]

Witam

Dzięki za tak ciekawe spostrzeżenia.

Przyznałem moje noty (8,5 i 8,75) jako uwzględniające zaskakująco wysoką jakość - w wartswie aromatycznej i smakowej - prezentowanych whiskies.

Wiktor ma pełną rację, iż Curiositas może zawrócić w głowie, i naprawdę dym w tej whisky nadaje oryginalnego smaku, który bym nawet określił "kauczukowym filmem o smaku białej czekolady".

Moje oceny mogą być odpowiednikiem 85 i 87,5 pkt w skali 100 punktowej, czy są one wybitne skoro wyznacznikiem bardzo dobrej klasy jest poziom 91-95 pkt? Na specjalne życzenie ławy jurorów przysięgłych mogę, także w świetle braku 43/46% skorygować noty do 8,25 i 8,5 gwiazdek

Co do Serg'a, po prostu mam nieco inny gust

W moich ocenach uwzględniłem także znakomity stosunek ceny do jakości omawianych trunków. W tej klasie cenowej są naprawdę ciekawymi propozycjami.

Zirh, że posłuże się twoim mottem:
I am what I am... so don't try to change me

PS. - piszę boldem z racji wady wzroku:)))

Witam

Dzięki za tak ciekawe spostrzeżenia.

Przyznałem moje noty (8,5 i 8,75) jako uwzględniające zaskakująco wysoką jakość - w wartswie aromatycznej i smakowej - prezentowanych whiskies.

Wiktor ma pełną rację, iż Curiositas może zawrócić w głowie, i naprawdę dym w tej whisky nadaje oryginalnego smaku, który bym nawet określił "kauczukowym filmem o smaku białej czekolady".

Moje oceny mogą być odpowiednikiem 85 i 87,5 pkt w skali 100 punktowej, czy są one wybitne skoro wyznacznikiem bardzo dobrej klasy jest poziom 91-95 pkt? Na specjalne życzenie ławy jurorów przysięgłych mogę, także w świetle braku 43/46% skorygować noty do 8,25 i 8,5 gwiazdek

Co do Serg'a, po prostu mam nieco inny gust

W moich ocenach uwzględniłem także znakomity stosunek ceny do jakości omawianych trunków. W tej klasie cenowej są naprawdę ciekawymi propozycjami.

Zirh, że posłuże się twoim mottem:
I am what I am... so don't try to change me

PS. - piszę boldem z racji wady wzroku:)))

[oscarez]

[Wiktor]

W związku z niejasnościami, uprzejmie proszę o korzystanie z pogrubionej czcionki "hurtowo" tylko w wyjątkowych sytuacjach, zgodnie z utartym już zwyczajem.
Piszący posta i tak na fakcie użycia meta-znaku czcionki bold nijak nie skorzysta, a część czytelników nie będzie miała wrażenia, że ma do czynienia z "pokrzykiwaniem"

Wracając natomiast do kwestii punktacji i jej metodyki. Jeśli przyjmiemy za pole odniesienia rzeczywistą skalę ocen, stosowaną czy to przez Serga, czy wielu Maltmaniacs, czy J. Murraya, zawierającą się zasadniczo w kilkunastu % skali nominalnej (czyli, mniej wiecej, od 80 do 95 pkt.), wtedy faktycznie pułap 87 na kolana nie rzuca - i w pewien sposób się broni
Jednak moją intencją było zawsze jak najbardziej pragmatyczne traktowanie wszelkich skal, m.in. poprzez właściwe umiejscowienie "średniej", pozwalające na efektywne wykorzystywanie całej punktowej rozpiętości. Stąd w skali 1-10, "ósemkę" będą miały wyłącznie whisky co do których z pełnym przekonaniem mogę powiedzieć, że swą klasą ocierają się o doskonałość. Niestety, whisky takie przytrafiają się niezmiernie rzadko. Myślę też, że decydując się na postawienie tak wyśrubowanej noty bierzemy na siebie - w pewnym sensie - odpowiedzialność za wrażenia osób, które pod jej wpływem po daną whisky (często kosztowną) sięgną
Przypomniało mi to również dyskusję, którą prowadziłem swego czasu z pewnym bottlerem, odnośnie jak najlepszego usytuowania "środka" skali za pomocą konkrentego przykładu whisky. On uważał, że taki środek (czyli umowne "5") powinien wyznaczać poziom Glenfiddich 12yo. Ja z kolei argumentowałem, że poziom owej Glenfiddich 12yo absolutnie nie może być tożsamy ze środkiem skali, ponieważ "jak na malta" to whisky wręcz słaba Moja skala 1-10 jest zatem skalą, gdzie wspomniana Glenfiddich 12yo otrzymuje solidne i zasłuzone 3 punkty, natomiast lepsza od niej Benriach 12yo WD otrzymuje ich 6, choć zgadzam się, że gdyby dorzucić do tego jeszcze walor niskiej ceny, musiałaby ich pewnie mieć 9 albo i 10. Co jednakże zrobić wtedy z whiskies, które same w sobie są tak doskonałe, że i bez "kosztowego" ekstra bonusu, wprost zasługują na 9 punktów? Czy cała skala ocen pozostaje wtedy wiarygodna? A co z whisky, które są wyborne, jednak kosztują irracjonalnie drogo? Czy odbierać im za to punkty?
Finalizując dywagacje: czym innym będzie skala przeznaczona tylko dla maltów, czym innym skala na której chcemy równocześnie opisać i whisky mieszane, i różne wynalazki spoza mainstreamu. I analogicznie, ocena wg skali uwzględniającej stosunek cena/jakość będzie oznaczać często całkiem co innego, niż ta sama ocena na skali wartościującej bezwzględnie

[Dawid17]

Wiktorze, problem metodyki oceny jest rzeczywiście najpoważniejszy i istotnie stosowane skale ocen mają swoje słabości.

Zaczerpnięta od Parkera skala 100 pkt jest myląca o tyle, iż poniżej 68-75 pkt whisky właściwie nie kwalifikują sie do picia.
Próba szukania 10 punktowej skali, w której 5 byłoby środkiem skali wyznaczonym przez benchmarkową whisky jest sensowniejsze niemniej pojawia się problem znalezienia whisky bazowej.

Może najlepsza okazałaby się skala (stosowana przez Murraya), aby określić 4 cechy po 25 pkt (nos, smak, finisz, wrażenie ogólne) i w tych kategoriach przyznawać notę.
Jednakże w tym przypadku cały czas pozostaje kwestia i pkt odniesienia (czy dać danej uisge 10, 17 czy 22 pkt) i waga oceny (np. czy oceniając bukiet dać 20 pkt za obecność 3 wyraźnych aromatów czy za czarujące wrażenie "perfumerii"?).

Cóż, obawiam się, iż ciągle będziemy się zmagać z subiektywnością naszych ocen

Wiktorze, problem metodyki oceny jest rzeczywiście najpoważniejszy i istotnie stosowane skale ocen mają swoje słabości.

Zaczerpnięta od Parkera skala 100 pkt jest myląca o tyle, iż poniżej 68-75 pkt whisky właściwie nie kwalifikują sie do picia.
Próba szukania 10 punktowej skali, w której 5 byłoby środkiem skali wyznaczonym przez benchmarkową whisky jest sensowniejsze niemniej pojawia się problem znalezienia whisky bazowej.

Może najlepsza okazałaby się skala (stosowana przez Murraya), aby określić 4 cechy po 25 pkt (nos, smak, finisz, wrażenie ogólne) i w tych kategoriach przyznawać notę.
Jednakże w tym przypadku cały czas pozostaje kwestia i pkt odniesienia (czy dać danej uisge 10, 17 czy 22 pkt) i waga oceny (np. czy oceniając bukiet dać 20 pkt za obecność 3 wyraźnych aromatów czy za czarujące wrażenie "perfumerii"?).

Cóż, obawiam się, iż ciągle będziemy się zmagać z subiektywnością naszych ocen

[David]

a na spotkaniu znów połowa to będą mocne 3