| UWAGA! Obecna zawartość serwisu jest testowa - strona jest w trakcie tworzenia. | 25.04.2024 Piątek 10:56 |
| Glenglassaugh | ||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| wiktor | Aromat/barwa: bardzo niedzisiejszy, nietypowy aromat! plakatówki, woda z kwiatów, stare drewno, trochę przepalanki na cukrze, archaiczne pluszowe fotele i kurtyna w teatrze, gaszone wapno, łańcuch od roweru, znoszone gumofilce, łuszcząca się olejnica na zmurszałej cembrowinie, mąka, pigment, plastelina (!) - naprawdę ciężko zdecydować, czy ten w pełni wytrawny profil jest bardziej ciekawy, czy raczej dziwaczny i zniechęcający? Smak/finish: no i już znamy odpowiedź na to pytanie: smak podnosi do trzeciej potęgi chemikalia (głównie farby i plastelinę) sygnalizowane w aromacie, a jest jeszcze tynk, obierki jabłkowe, makulatura, płyn do zmywania naczyń... niestety, doskonała zbieżność aromatyczno-smakowa pozostaje tutaj właściwie jedynym jasnym punktem - w krótkim finiszu echa kompotu z suszu, niewyraźne, złamane starym, jesionowym, zakurzonym, smutnym piórnikiem... Uwagi: ocenę podnoszę o punkt w górę za... wyjątkowość, bowiem takich whisky się dziś nie spotyka (choć równie kiepskie, i owszem), zwichrowanie nie mniejsze niż w dawnych wypustach Edradour... Ocena:   |
| R E K L A M A |