| UWAGA! Obecna zawartość serwisu jest testowa - strona jest w trakcie tworzenia. | 19.04.2024 Sobota 09:25 |
| Glengoyne 123.9 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| wiktor | Aromat/barwa: wytrawna, mięsisto-pokostowa ciemna sherry, bejce do drewna, opiłki metalu, rdza, pracownia malarska, niedojrzały agrest i sok z limonki, fundament stanowi jednak wata cukrowa(!) - ostra, nieuładzona woń, mocno kontradyktoryjna i zadająca podstawowe pytanie: co tak naprawdę będzie ze smakiem? Smak/finish: smak na całe szczęście okazuje się znacznie lepiej skomponowany od aromatu, choć jest nie mniej dosadny - początkowo słodkawy, potem szybko wytrawnieje... whisky ma nader dobrą konsystencję, pokaz zaczyna się od uderzenia czarnej kawy, marcepanu i węgla, przechodzi przez żurawiny i kakao do posmaku popiołowo-czekoladowego, wówczas zaczynają się ujawniać także nuty niedojrzałych owoców (ale nie cierpkich, zaznaczam) - pewnym rozczarowaniem jest nieobecność w profilu akcentów lakierniczych, względnie prochowych: to jednak nie jest Ben Nevis, za to całkiem porządnie "skomponowana", mroczna Glengoyne... nadmiernej złożoności nie ma tutaj na pewno, lecz w swoim typie whisky jest naprawdę poprawna i warta zainteresowania - finisz ciągle intensywny, długi, spalenizna z podwójnym espresso nadają ton Uwagi: póki co, rocznik 1998 jest dla Glengoyne z beczek po sherry szczególnie udany - kolejny wypust dowodzi, że wytrawna strona bottlingów z beczek po ciemnej sherry stanowi tego faktu mocny fundament! Ocena:   |
| R E K L A M A |