 Ardmore to whisky, która przede wszystkim przeznaczana jest do sporządzania blendów, w tym głównie Teacher's Highland Cream. A szkoda, bo dostępna na rynku wersja Ardmore z 1981 roku, butelkowana przez niezależną firmę Gordon & MacPhail obiecuje wiele. Jest to stosunkowo łagodna, pełna whisky o słodkich i wytrawnych akcentach, z elementami orzechów i owoców. Zdecydowanie rzadziej spotyka się na rynku 19-letnią Ardmore butelkowaną przez innego niezależnego dystrybutora, firmę Cadenhead. W roku 1999 wypuszczono na rynek serię 12-letniej Ardmore firmowanej przez producenta, dla upamiętnienia setnej rocznicy istnienia destylarni.
Destylarnia Ardmore znajduje się na obrzeżach szkockiego zagłębia gorzelniczego, jakim jest region Speyside, i często klasyfikowana jest jako whisky z Highlands. Ardmore usytuowana jest wśród wzgórz w hrabstwie Aberdeenshire, nieopodal niewielkiej miejscowości Kennethmont. Założona została w końcu XIX wieku, na fali ówczesnego boomu na whisky, kiedy to trunek ten zdobywał europejskie stoły pod nieobecność tradycyjnie tam królującego koniaku. Nie jest przypadkiem, że tradycyjnie Ardmore wykorzystywana jest do produkcji blendu Teacher's Highland Cream. To właśnie syn Williama Teachera, Adam był inicjatorem powstania destylarni i nadzorcą jej budowy.
Ardmore jest - podobnie jak wiele innych, wielkich destylarni - wytwórnią whisky, gdzie nowoczesność i automatyzacja wprowadzane są tylko tam, gdzie rzeczywiście usprawnia to produkcję, a nie ma najmniejszego negatywnego wpływu na jakość ostatecznego wyrobu. Tak więc, Ardmore w dalszym ciągu zaopatruje się w wodę do produkcji whisky ze źródeł znajdujących się na stokach wzgórz Knockandy, podczas gdy woda potrzebna do chłodzenia pochodzi z pobliskich strumieni. Kadzie zacierne przykryte są tutaj tradycyjnymi, miedzianymi kopułami. Alembiki służące do destylacji ogrzewane są tutaj w sposób tradycyjny, za pomocą pieców opalanych węglem. Wiele innych destylarni wykorzystuje tu olej opałowy. Kiedy powstawała destylarnia, wyposażono ją w dwa alembiki - komplet do podwójnej destylacji, wash still i spirit still. W roku 1958 ilość ta została podwojona, a w 1975 zainstalowano kolejne cztery alembiki. Każdy kolejny alembik instalowany w Ardmore jest wierną kopią tych oryginalnych, w które po raz pierwszy wyposażono destylarnię w 1898 roku.
Jeszcze nie tak dawno, bo jeszcze pod koniec lat siedemdziesiątych, Ardmore prowadziła własną słodownię i sama wytwarzała słód jęczmienny potrzebny do produkcji whisky. Wraz z podwojeniem mocy produkcyjnych destylarni (cztery nowe alembiki w 1975 roku) okazało się, że ilość słodu produkowanego w Ardmore absolutnie nie wystarcza do ich pełnego wykorzystania. W chwili obecnej, podobnie jak w przypadku większości pozostałych destylarni, słód jest sprowadzany do Ardmore a wyspecjalizowanych słodowni. Aktualnie była słodownia pełni funkcję pomieszczenia, w którym napełnia się beczki destylatem. Ostatnim tradycyjnym elementem w Ardmore jest cooperage - warsztat, w którym wytwarza się, a przede wszystkim reperuje, dębowe beczki służące do dojrzewania whisky.
|
