 Imperial to - moim zdaniem - jedna z najbardziej niedocenianych whisky w całym gwiazdozbiorze single malts produkowanych w Szkocji. Jedną z przyczyn niezasłużenie małej popularności Imperial jest jej znikoma dostępność na rynku. Nie istnieje coś takiego jak oficjalna, destylarniana wersja Imperial. Nieliczne butelki dostępne czasem w wyspecjalizowanych sklepach pochodzą od niezależnych dystrybutorów, głównie Gordon & MacPhail oraz Signatory. Jest to whisky bardzo nietypowa dla regionu, w którym powstaje. W odróżnieniu od typowych dla Speyside trunków, ma ona bardzo zdecydowany, mocny i silnie torfowy smak. Doszukać się w niej można słodyczy rodem z sherry, nut słodu jęczmiennego, a także akcentów korzennych. Odznacza się również długim intensywnym finiszem. W sesjach blind nosing Imperial bardzo często bywa mylona z whisky z Islay, co chyba najlepiej świadczy o jej walorach aromatyczno-smakowych.
Destylarnia Imperial znajduje się w Speyside, po drugiej stronie rzeki Spey od Dailuaine, w pobliżu Knockando, Cardhu i Tamdhu. Zbudowana została na fali niezwykle dobrej prosperity szkockiego przemysłu gorzelniczego na przełomie wieków, w roku 1897. Decydującym impulsem do budowy destylarni było jednak nie tyle zapotrzebowanie na whisky szkocką, lecz budowa linii kolejowej łączącej inną nową destylarnię, Tamdhu, z miejscowością Craigellachie i resztą świata, do którego trzeba jakość wyprodukowaną whisky dostarczyć. Tamdhu, nawiasem mówiąc, powstała dokładnie w tym samym czasie. Nazwa destylarni - tak nietypowa dla Szkocji - jest nieprzypadkowa. W 1897 roku, czyli wtedy, kiedy budowano Imperial, królowa Wiktoria święciła (kolejny i jeden z wielu, w jej przypadku) jubileusz sześćdziesięciolecia koronacji. A że to właśnie ona przekształciła Wielką Brytanię w potężne imperium, nazwa nowej destylarni wydawała się być właściwym sposobem uświetnienia tego jubileuszu. Założycielem destylarni był Thomas Mackenzie, właściciel dwóch innych destylarni - sąsiedniej Dailuaine oraz Talisker z wyspy Skye. Po ukończeniu prac budowlanych w Imperial, trzy destylarnie połączono pod jednym szyldem Dailuaine-Talisker Distilleries Ltd.
W historii Imperial więcej jest chyba okresów przestoju niż stałej produkcji. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest nietypowa dla Speyside wielkość alembików - zdecydowanie powyżej średniej. W praktyce oznacza to, że w Imperial albo produkuje się duże ilości destylatu (duża pojemność alembików wymaga dużej ilości wsadu), albo nie produkuje się go w ogóle. Szczególnie po rozbudowie zakładu, która miała miejsce w roku 1965 trudno było znaleźć zbyt na produkowaną tutaj whisky. Na domiar złego, zmieniający się raz po raz właściciele Imperial nigdy nie zdecydowali się na samodzielne butelkowanie whisky jako single malt. Niemal cała produkcja przeznaczana jest do zestawiania blendów. Destylarnię zamknięto ostatecznie w roku 1985, a cztery lata później zakupiła ją spółka Allied Distillers, obecny jej właściciel. Destylarnia działała, aczkolwiek z okresowymi przestojami, do roku 1998, kiedy to została ponownie zamknięta. |
