 Glenfiddich zajmuje szczególne miejsce wśród whisky słodowych. Była to pierwsza whisky słodowa, która pojawiła się na rynku i przełamała monopol blendów w roku 1963. Mało kto wierzył wtedy w sukces rynkowy whisky typu single malt. Uważano, że wyroby tego typu - o bardzo zdecydowanym, wyrazistym smaku - nigdy nie zdobędą uznania wielbicieli whisky. W chwili obecnej jest to najlepiej sprzedająca się whisky słodowa. Ponadto, Glenfiddich jako pierwsza destylarnia whisky szkockiej otworzyła swoje podwoje dla zwiedzających. Choćby tylko te dwa fakty dają Glenfiddich prawo do szczególnego miejsca wśród całej różnorodności whisky szkockiej.
Na rynku najczęściej spotykana jest 12-letnia wersja Special Reserve, która od roku 2000 powoli wypiera z rynku zapasy poprzedniej wersji Special reserve, o nieokreślonym wieku. Jest to lekka whisky o jasnej barwie i lekkim aromacie torfu równoważonym nutką owocowej słodyczy. Stanowi doskonałe wprowadzenie do whisky słodowej, polecana jest osobom stawiającym swoje pierwsze kroki w świecie single malt whisky. Nie znaczy to, że traci cokolwiek ze swej doskonałości przy kroku piętnastym czy sto dwudziestym ósmym...
Destylarnia Glenfiddich oferuje również kilka innych wersji swojej whisky. Na szczególną uwagę zasługują 15-letnia Cask Strength, 15-letnia Solera Reserve, jak również 18-letnia Ancient Reserve. Łezka się w oku kręci na wspomnienie nieprodukowanej już 18-letniej Excellence. Rzadki przypadek niebezpiecznej bliskości ideału w wydaniu Speyside.
Warto również wspomnieć o dwóch wersjach Glenfiddich będących efektem dodatkowego dojrzewania (tzw. wood finishing). Kilka lat temu na rynku pojawiła się 12-letnia Caoran Reserve, leżakowana dodatkowo w beczkach po whisky z Islay. Natomiast 21-letnia Havana Reserve, leżakowana dodatkowo w beczkach po kubańskim rumie, musiała zostać dość szybko przemianowana na Gran Reserva, gdyż ze względu na swoją poprzednią nazwę jej eksport za ocean uniemożliwiło amerykańskie embargo na wszelkie produkty z Kuby.
Glenfiddich to jedna z ośmiu destylarni mieszczących się w Dufftown, w regionie Speyside. Jeżeli wziąć pod uwagę, że w całym Speyside znajduje się około 50 destylarni, to osiem z nich w jednym mieście daje Dufftown prawo do miana prawdziwej stolicy whisky. Nazwa bierze się od rzeki Fiddich, przepływającej nieopodal. Słowo "glen" - tak często stosowane jako składnik nazw różnych gatunków whisky - oznacza dolinę rzeki. Tak więc Glenfiddich to dolina rzeki Fiddich. Z kolei "fiadh", od którego wziął się Fiddich, oznacza w języku szkockim jelenia. Stąd nazwa Glenfiddich często bywa tłumaczona jako "dolina jeleni". Na etykiecie whisky Glenfiddich znajduje się nawet rysunek jelenia.
W roku 1886 syn krawca z Dufftown, niejaki William Grant, postanowił spróbować szczęścia w produkcji whisky. W destylarni Mortlach nauczył się procesu produkcji, w Cardhu kupił stare alembiki i pod koniec roku 1887 w założonej przez niego destylarni popłynęły pierwsze krople destylatu. Od początku istnienia destylarni do chwili obecnej wytwórnia Glenfiddich nie zmieniła właściciela. Jest to obecnie największe niezależne, rodzinne przedsiębiorstwo produkujące whisky.
Zanim rozpoczęto sprzedaż single malt, destylat z Glenfiddich był przede wszystkim wykorzystywany do produkcji blendów, w tym przede wszystkim powszechnie znanego Grant's - zarówno w wersji popularnej Family Reserve, jak i luksusowej 12-letniej. Do czasu wprowadzenia na rynek słodowej whisky z Glenfiddich, rodzina Grantów specjalizowała się w kupażowaniu whisky.
Grantowie - czego dowodzi choćby sukces rynkowy ich whisky słodowej - oprócz talentu w dziedzinie produkcji i kupażowania whisky mieli doskonałe wyczucie rynku. W celu odróżnienia swoich produktów od wytworów konkurencji, w roku 1957 wprowadzili i opatentowali szczególny kształt butelki, w której sprzedawany jest do dzisiaj blend Grant's. Butelka Grantów ma charakterystyczny, trójkątny kształt. Ten sam kształt butelki niejako odziedziczyły kolejne produkty marki Glenfiddich. Glenfiddich zawsze wyróżniały się szczególnie starannymi i atrakcyjnymi opakowaniami, kartonikami, pudełeczkami i metalowymi skrzyneczkami, w których były są sprzedawane.
Podobnie jak w przypadku wielu innych destylarni, w Glenfiddich zrezygnowano z kłopotliwego i mającego niewielki wpływ na jakość whisky procesu słodowania jęczmienia na miejscu. Gotowy słód jęczmienny sprowadzany jest z wyspecjalizowanych zakładów i poddawany dalszej obróbce w Glenfiddich. Nie wyburzono jednak suszarni z charakterystycznym dachem w kształcie japońskiej pagody znajdującej się ciągle na terenie destylarni.
Glenfiddich jest jedną z nielicznych destylarni whisky szkockiej, w których butelkowanie whisky odbywa się w tym samym zakładzie, co jej produkcja. W praktyce oznacza to, że woda używana we wszystkich etapach produkcji whisky pochodzi z dokładnie tego samego źródła. A to, jak twierdzą Grantowie, nadaje ich produktowi niezwykłej czystości smaku. Najlepiej sprawdzić to osobiście.
Glenfiddich leży na Szlaku Whisky w Speyside. Wstęp jest bezpłatny, a wizyta obejmuje obejrzenie filmu poświęconego destylarni oraz zwiedzanie całego zakładu, wraz z halą gdzie whisky jest butelkowana. Wizyta kończy się szklaneczką 12-letniej Special Reserve lub likieru Glenfiddich. |
